موز محلی

موز محلی

موز در کشورهای مصر هندوستان اسرائیل و لبنان و برزیل به وفور یافت می شود. ارتفاع آن بین 3 تا 7 متر است و در خوزستان دارای ارتفاع 4 الی 5 متر می باشد و قطر ساقه آن 20 تا 30 سانتیمتر است. برگهای آن با عرض 60 تا 100 سانتیمتر و طول آنها 200 تا 300 سانتیمتر و غلاف برگها به ریزوم که ساقه های زیرزمینی گیاه است متصل است و همین غلافها تشکیل ساقه می دهند. در روی هر درخت باید هر ساله فقط دو پاجوش بماند و بقیه بایستی از بین بروند. معمولا با ریختن نفت سفید بر روی محل پاجوشها می توان تعداد آنها را کنترل نمود. هر ساله بعد از میوه دهی گیاه از کف بریده می شود و در نتیجه پاجوشها رشد کرده و گیاه جدید را به وجود می آورند. این گیاه فاقد ساقه اصلی بوده و غلاف برگها تولید تنه اصلی را می کنند. سایه دهی و تراکم شاخ و برگ آن کم است. موز بین عرض‌های جغرافیایی ۳۰ درجه نیم‌کره شمالی و جنوبی پرورش داده می‌شود و در خارج از عرض‌های جغرافیایی فوق‌الذکر پرورش موز در اقلیم‌های خرد که شرایط مطلوب دارند، امکان‌پذیر است. حداقل دما برای رشد این گیاه ۱۲ درجه سانتی‌گراد بوده و درجه حرارت‌های  2 الی 3 درجه سانتی‌گراد، دماهای حداقل بحرانی و دمای پایین‌تر از ۱- درجه سانتی‌گراد، دمای کشنده بشمار می‌آید و اندام‌های هوایی گیاه از بین می‌رود. میانگین دمای مناسب ماهانه ۲۷-۲۶ درجه سانتی‌گراد و اخلاف دما بین فصول گرم و سرد سال بسیار کمتر است. گرچه گیاه موز در هر فصل میوه حاصل می‌کند اما از اوایل زمستان، هر سه ماه یک بار خوشه‌های موز می‌رسند. در مناطقی که میزان بارندگی ماهانه ۱۰۰ میلی‌متر باشد، این گیاه نیاز به آبیاری ندارد. موز می‌تواند در انواع خاک‌ها رشد کند اما خاک‌های غنی، زهکشی شده، نفوذپذیر برای پرورش این گیاه مناسب می‌باشد.

مقاومتدرخت و نهال موز به کم آبی و شوری پس از انتقال کم، مهمترین آفت آن حشره ای است که به درخت آسیب می رساند و مرض آن را پاناما می گویند. حشره به ریشه نفوذ کرده و درخت را ازبین می برد. در مقابل باد مخصوصا باد گرم حساسیت دارند و در امتداد رگبرگهای فرعی پاره شده و گیاه جلوه بدی پیدا می کند. در مقابل سرما حساس است و در حرارت 15 تا 40 درجه سانتیگراد می تواند دوام بیاورد و در حرارت 2 الی 3 درجه از بین می رود. توقع آن در رابطه با حاصلخیزی خاک زیاد است و بهترین خاک برای کشت آن لومی و زهکشی شده و خاکهای اسیدی به ph  حدود 6.5 تا 7 می باشد.

 دوره گلدهی یکبار در سال و به مدت 30 روز در اسفند است که نیازی به نظافت محوطه ندارند. دارای میوه حقیقی بدون دانه است که بوسیله بکرزایی تولید می شود. دوره میوه دهی و رسیدن آنتقریبا اواخر تابستان می باشد . موز خزان ندارد و مخصوص مناطق آب و هوای گرم و مرطوب و حاره ای است. کشت موز در پارکها شهری به صورت زینتی و در منازل به شرطی که از بادهای سوزان در امان باشد مناسب است.

تکثیر موز بسیار ساده و توسط پاجوش می باشد و در بعضی مواقع توسط ریزوم صورت میگیرد. پاجوشها را هنگامی که به ارتفاع 8 تا 10 سانتیمتری رسیدند از مادر جدا کرده و در جای مناسب می کارند. زمان انتقال پاجوشها اسفند ماه است. در موقع انتقال به زمیت اصلی معمولا برگهای باز شده پا جوش را جدا می کنند تا از تبخیر زیاد جلوگیری شود.

موز مصرف خوراکی و صنعتی دارد.  در صنعت از موز برای ساختن الکل، قند و سرکه استفاده می شود. از روغن آن در لاک سازی و از فیبر آن برای گونی بافی و کاغذ سازی، نخ و سبد استفاده می شود. موز محلی در مقایسه با موزهای برزیلی موجود در بازار قابل مقایسه نیست. موزهای محلی بسیار کوچکتر هستند، اما در صورت رسیدن از نظر مزه تفاوت چندانی ندارند.

نهال موز در نهالستان سبزینه تولید می شود. قبل از خرید نهال موز دقت داشته باشید که موز به آب شیرین فراوان نیاز دارد. لذا در همه مناطق نمی توان آن را کاشت. قیمت نهال موز محلی به شرح زیر است، با توجه با ارتفاع نهال موز و تعداد درخواست قیمت زیر تغییر خواهد کرد. جهت اطمینان تماس بگیرید: